فیلمی در قامت سینما

نگاهی به فیلم درخشان سرخپوست»:

سرخپوست» را می‌توان اثری کلاسیک در شمایلی کاملا بدیع و خلاقانه با رعایت بهترین عناصر فنی دانست که داستان ساده‌اش را در لوکیشنی بی‌نظیر و به نحوی سرراست و هنرمندانه روایت می‌کند.
پنج سال بعد از فیلم میان‌مایه، آبکی و به غایت تقلیدی ملبورن»، احتمالا هیچکس انتظارش را نداشت که کارگردان جوان آن فیلم، با دومین فیلمش، در شمایل یک غول مهیب فیلمسازی و بی‌اندازه مسلط به قواعد ژانری، به جریان اصلی سینمای ایران بازگردد. نخستین اکران‌های سرخپوست» اما، حاکی از آن بود که نیما جاویدی، نه تنها سال‌های پس از ملبورن» را به سرخوردگی و دور شدن از مسیر موفقیت نگذرانده، بلکه با تمرکز و سخت‌کوشی، خودش را به سطحی رسانده که نشان دهنده جهشی باورنکردنی است و بدین ترتیب دومین فیلم بلند او بازگشت شکوهمندش به میادین محسوب می‌شود.